Sevgili İstanbul,

Ne senle ne sensiz bir hayat var aslında. Olmasan özlenirsin, olsan nefret ederiz. Yahu biraz daha sakin olaydın ne olurdu?

Eski zaman kafasında yaşıyorum çoğu zaman. Sanırım 1960larda karşılaşmalıydım seninle. O zaman kesin daha iyi anlaşırdık. Çayın daha demli, balığın daha leziz, boğazın yüzülebilir, tepelerin yemyeşil olurdu. İspanyol paça pantolonumun üstüne, dikine çizgili, göbek deliğine kadar düğmelerini araladığım dar, beyaz gömleğimi giyerdim. Efil efil, püfür püfür olurdun o zaman.

Read more →

Okunabilecek birçok yazı, söylenebilecek birçok söz var İtalya hakkında. Ne ilk kelamım bu İtalya hakkında, ne de son olacak :)

İnsanın aklını her daim çelen, nefes kesen bir ülke. İnsanın kendini ait hissedebileceği yegane ülke belki de (Ya da ben bu denli ait hissediyorum, herkes de hissediyormuş gibi düşünüyorum, bilemem :)). Türkiye’nin, özellikle İstanbul’un olağan dışı iş temposu ve yaşamından yorgun düşen, zaman zaman nefret eden birisiyim. Haftasonu yürüyüşlerim bile koşar-adım olmuş. Yavaş yavaş yürümeyi unutmuş beden ritmimiz. Yoruluyoruz.

E bunca yorgunluk ne için? E İtalya için :)

Read more →